2η συνάντηση Δικτύου Επικοινωνίας Αποφοίτων ΤΘΣ

Αγαπητοί απόφοιτοι,

Σας ανακοινώνουμε με πολύ χαρά ότι στις 14 Δεκεμβρίου του 2013 το ΤΘΣ οργανώνει στο Ναύπλιο τη 2^η Πανελλήνια Συνάντηση του Δικτύου Επικοινωνίας Αποφοίτων του Τ.Θ.Σ., η οποία φέτος θα είναι διήμερη.

Η συνάντηση θα ξεκινήσει το Σάββατο 14 Δεκεμβρίου στις 11.30’ το πρωί και θα διαρκέσει μέχρι το βράδυ. Στη συνέχεια θα γιορτάσουμε με ένα happening και πολλές εκπλήξεις. Την Κυριακή 15 Δεκεμβρίου η εκδήλωση θα αρχίσει στις 10.30’ και θα τελειώσει το μεσημέρι με την απονομή Τιμητικής Πλακέτας σε όσους έχουν παρουσιάσει το έργο τους και Βεβαίωση Συμμετοχής σε όλους τους συμμετέχοντες. Κάποιος απόφοιτός μας που εργάζεται για την οργάνωση της εκδήλωσής μας θα επικοινωνήσει μαζί σας ηλεκτρονικά και αν χρειαστεί τηλεφωνικά.

 Έχετε τη δυνατότητα στη συνάντηση αυτή να μιλήσετε, να προβάλετε power point, να δείξετε video και φωτογραφικό υλικό που μπορείτε να αναρτήσετε στο χώρο. Ο χρόνος ομιλίας για τον κάθε συμμετέχοντα είναι φέτος 10’, περισσότερο από το χρόνο πέρυσι, ώστε να μπορεί ο καθένας να παρουσιάσει το έργο του και ταυτόχρονα να ακουστούμε όλοι.

Αν ενδιαφέρεστε να συμμετέχετε ως ομιλητές στη 2^η Πανελλήνια Συνάντηση του Δικτύου Επικοινωνίας Αποφοίτων του Τ.Θ.Σ και να παρουσιάσετε το έργο σας επικοινωνήστε μαζί μας το συντομότερο!

Για το Πανεπιστήμιο οι απόφοιτοι είναι η δύναμή του. Εσείς είσαστε η δύναμη του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών και πιστεύουμε ότι έχετε τη διάθεση να το στηρίξετε στις δύσκολες εποχές μας, όπως και εκείνο επιθυμεί να σας στηρίζει πάντα. Παράλληλα είναι και μία μεγάλη ευκαιρία να επιστρέψετε στο Ναύπλιο που ζήσατε τέσσερα χρόνια και να συναντήσετε τους φίλους και συναδέλφους σας.

Συναδελφικά και εγκάρδια,

Άλκηστις Κοντογιάννη (Πρόεδρος)

Press Release

3rd INTERNATIONAL CONFERENCE OF DRAMATHERAPY & PLAYTHERAPY

11-12 & 13 October 2013

Nafplion & Epidaurus

                                                                                

As we had already announced at the 1st Conference (2007) and at the 2nd Conference (2010) at Harokopio University, an International Meeting on Dramatherapy and Playtherapy will be organized every three years.

This year desire along with necessity has led to new meetings, syntheses and synergies. This is the first time the Conference is being jointly organized by three bodies:

-           The Theatre Studies Department of the Faculty of Fine Arts of the University of Peloponnese

-           The Association of Dramatherapists and Play therapists of Greece (EDPE), and

-           The Aeon Dramatherapy Canter

In this effort we have the support of the Municipality of Nafplion, of the Harvard University Center of Hellenic Studies in Nafplion, and of other local public and private organizations.

The theme the Conference aims to explore is:

“Dramatherapy and Playtherapy in the WORLD;

SPACE for Meetings, Syntheses, Synergies”

The concepts of ‘meeting’, ‘synthesis’ and ‘synergy’ express a dynamic that combines the scientific with the philosophical approach to Dramatherapy and Playtherapy, as these are methods that engage various modes and perspectives to approach healing; they are methods of ‘twists and turns’, of ‘many minds’ – polytropoi  in the Homeric sense.

Moreover, the venue is different as we will be hosted in Nafplion and Epidaurus. On the first two days the Conference will be held at Nafplion and on the third we will be visiting the Asclepieion and the Theatre of Epidaurus. This is where Drama and Therapy first came together.

“Dramatherapy and Playtherapy in the World”; a cross-sectional and longitudinal journey through events, trends, prospects, openings and syntheses.

After all, the space (topos) also dictates the manner (tropos), and it is through its various modes and eventually tempers and entropy that it is projected onto us and incorporated in our daily roles.

The 3rd INTERNATIONAL Conference of Dramatherapy and Playtherapy will be held in Nafplion and Epidaurus on 11-12 & 13 October 2013.

So, it’s bon voyage!

For the Organizing and Scientific Committee of the 3rd Conference 

THE PRESIDIUM

ALKISTIS KONTOGIANNI

KONSTANTINA EIKOSIPENTARCHOU

STELIOS KRASSANAKIS

Δελτίο Τύπου

3o ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΔΡΑΜΑΤΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ & ΠΑΙΓΝΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

11-12 & 13 Οκτωβρίου 2013

Ναύπλιο & Επίδαυρος

Όπως είχαμε ήδη αναγγείλει κατά το 1ο Συνέδριο (2007) και κατά το 2ο Συνέδριο (2010) στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, κάθε τρία χρόνια θα πραγματοποιείται μια Διεθνής Συνάντηση με αντικείμενο τη Δραματοθεραπεία και την Παιγνιοθεραπεία.

Εφέτος η επιθυμία και η αναγκαιότητα μας οδήγησαν σε νέες συναντήσεις συνθέσεις και συνεργασίες. Για πρώτη φορά το Συνέδριο συνδιοργανώνεται από τρεις φορείς:

-           Το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.

-           Την Ένωση Δραματοθεραπευτών και Παιγνιοθεραπευτών Ελλάδας (ΕΔΠΕ).

-           Το Ινστιτούτο Δραματοθεραπείας «ΑΙΩΝ».

Το 3ο Διεθνές Συνέδριο τελεί υπό την αιγίδα της Περιφέρειας Πελοποννήσου.

Υποστηρίζεται από το Δήμο Ναυπλιέων, τη Δ’ Εφορία Αρχαιοτήτων, το Κέντρο Ελληνικών Σπουδών (Ελλάδας) του

Πανεπιστημίου Harvard στο Ναύπλιο και άλλους τοπικούς Δημόσιους και Ιδιωτικούς φορείς.

Η θεματική του 3ου Συνεδρίου είναι:

«Η Δραματοθεραπεία και η Παιγνιοθεραπεία στον ΚΟΣΜΟ.

Συνάντησης, Σύνθεσης, Συνέργειας ΤΟΠΟΣ».

Τα τρία «Συν» περιέχουν μία νέα δυναμική που συνδυάζει την επιστημονική με τη φιλοσοφική προσέγγιση της

Δραματοθεραπείας και της Παιγνιοθεραπείας καθώς συνιστούν πολύτροπες θεραπευτικές μεθόδους.

Αλλάζουμε τον τόπο διεξαγωγής του Συνεδρίου, καθώς θα λάβει χώρα στο Ναύπλιο και στην Επίδαυρο. Οι εργασίες του Συνεδρίου τις δύο πρώτες ημέρες, θα διεξαχθούν στη πόλη του Ναυπλίου. Την τρίτη ημέρα, θα επισκεφτούμε το Ασκληπιείο και το Θέατρο της Επιδαύρου», εκεί που για πρώτη φορά συναντήθηκαν το Δράμα και η Θεραπεία.

«Η Δραματοθεραπεία και η Παιγνιοθεραπεία στον Κόσμο». Ένα διαχρονικό και συγχρονικό ταξίδι στα γεγονότα, στις τάσεις, στις προοπτικές, στα ανοίγματα, στις συνεργασίες.

Τελικά, ο «τόπος» είναι και ο «τρόπος» που με την εντροπία του αλλά και τη δυστροπία του προβάλλεται επάνω μας και ενσωματώνεται στους καθημερινούς μας ρόλους.

Το 3ο Διεθνές Συνέδριο Δραματοθεραπείας & Παιγνιοθεραπείας θα πραγματοποιηθεί στις 11-12 & 13 Οκτωβρίου 2013, στο Ναύπλιο και την Επίδαυρο.

Καλό μας ταξίδι, λοιπόν!

Για την Οργανωτική και την Επιστημονική Επιτροπή του 3ου Διεθνούς Συνεδρίου

ΤΟ ΠΡΟΕΔΡΕΙΟ:

ΑΛΚΗΣΤΙΣ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΕΙΚΟΣΙΠΕΝΤΑΡΧΟΥ

ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΡΑΣΑΝΑΚΗΣ

Δραματοθεραπεία: Θεραπεία και πολιτισμικό γεγονός

Η μέθοδος Drama-therapy είναι μια ψυχοθεραπευτική διαδικασία ομαδική ή ατομική που ως μέσον χρησιμοποιεί την μεταφορά, όπως εκείνη εκφράζεται μέσα από την λειτουργία της τέχνης και ειδικότερα του δράματος.

Εμφανίστηκε  την δεκαετία του ’50, έπειτα από τον Β΄παγκόσμιο πόλεμο, μέσα σ’ ένα κλίμα αλλαγών και διαφορετικής θεώρησης του ανθρώπου και των αναγκών του.  Μέσα σ’ ένα πλαίσιο υπαρξιακών και νοηματικών αναζητήσεων στο χώρο της επιστήμης, της τέχνης, της φιλοσοφίας.  Μέσα από την μέθοδο Drama-therapy, σύγχρονος άνθρωπος κατάφερε να πραγματώσει την ανάγκη του για προσωπική ανάπτυξη, έκφραση και επικοινωνία, ένα «άνοιγμα» μετά από τις δεκαετίες του «κλεισίματος» της εσωστρέφειας και του πένθους που οι καταστροφές του πολέμου επισώρευσαν.

Επειδή σήμερα η αδυναμία έκφρασης και επικοινωνίας είναι έντονη όσο ποτέ άλλοτε, η συγκεκριμένη μέθοδος είναι επίκαιρη, αποτελεσματική και επιλέξιμη.

Αναγνωρίζουμε ότι ζούμε σε μια μεταβατική φάση του πολιτισμού μας, της σκέψης, της αντίληψης, της ιστορίας, στην εποχή του μεταμοντέρνου.  Πρόκειται για μια μορφή έκφρασης, παραμορφωτικής βεβαίως μιας βαθύτερης και αναπόδραστης ιστορικής ροπής, είτε για την «απώθηση» και τον εξοβελισμό της, για μια εποχή αναστοχασμού στηριγμένη στη λήθη.     

Το μεταμοντέρνο γυρεύει τομές, γεγονότα μάλλον παρά νέους κόσμους, στιγμές αποκάλυψης μετά από τις οποίες τα πράγματα δεν είναι πλέον τα ίδια, γυρεύει όπως το θέτει ο William Gibson το "τότε που άλλαζαν όλα" ή ακόμα σαφέστερα μεταβολές και ανέκκλητες αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο αναπαρίστανται τα πράγματα και η αλλαγή τους. 

Κινείται μάλλον στο επίπεδο των μορφών είναι περισσότερο "απορημένο" όπως θα έλεγε ο Walter Benjamin.  Ο κόσμος του μεταμοντέρνου είναι πλησιέστερα ανθρώπινος από τον προηγούμενο αλλά συνάμα και κόσμος όπου το πολιτιστικό έχει γίνει "δεύτερη φύση". 

Παρατηρείται μια ιστορική πρωτοφανής διαπίστωση πολιτιστικού και πραγματικού, κβαντικό άλμα όπως θα έλεγε ο Fredric Jameson από την άποψη αυτού που ο Walter Benjamin επέμενε να αποκαλεί κυριαρχία της "αισθητικής" στην πραγματικότητα που προκαλεί ένα είδος ψυχαγωγίας, ένα υπερφυές αίσθημα ευφορίας μέσα στην νέα κατάσταση των πραγμάτων "αναπαραστάσεις" που τείνουν να γεννήσουν έναν ενθουσιασμό και μια διάθεση αναπτέρωσης που δεν πηγάζουν από τα ίδια τα πράγματα.

Στην μεταμοντέρνα κουλτούρα το πολιτιστικό έχει καταστεί προϊόν καθ' εαυτό και καταναλώνεται ως διαδικασία.  Ένα από τα εντονότερα χαρακτηριστικά του μεταμοντέρνου είναι ο τρόπος με τον οποίο ένα ολόκληρο φάσμα αναλυτικών τάσεων που ανήκαν μέχρι τούδε σε πολύ διαφορετικά πεδία οικονομικές προβλέψεις, ερευνητικά προγράμματα, πολιτιστικές κριτικές νέες θεραπείες, ιερεμιάδες περί ναρκωτικών, χαλαρώσεις ηθών, Εθνικές αναβιώσεις και πολιτιστικές αναξιολογήσεις, θρησκευτικές αναβιώσεις ή λάτρεις συμπλέουν πλέον στο γενικότερο πλαίσιο ενός νέου είδους λόγου στο οποίο θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε "μεταμοντέρνα θεωρία".  Η θεωρία λοιπόν αυτή χαρακτηρίζεται από πολυσυλλεκτικότητα, αισθητικοποίηση της πραγματικότητας, παράδοξη και απορημένη λογική.  Έχει πολιτιστική φύση και ενδιαφέροντα για τη διαδικασία περισσότερο από το νόημα ή καλλίτερα υπάρχει διασπορά νοήματος και υπαινιγμός. 

Δεν θα υπήρχε νομίζω καλλίτερο πλαίσιο από ετούτο που οριοθετούν τα ανωτέρω στοιχεία, για να καθοριστεί ο χώρος που κινείται αρδεύεται και απαρτίζεται η μέθοδος και η θεωρία ψυχοθεραπείας μέσω Δράματος.

Η συγκεκριμένη μέθοδος εμφανίστηκε ως όρος το 1956 σ' ένα άρθρο του Peter Slade με τίτλο:  "Drama-therapy πώς να αποκτήσετε προσωπικότητα".  Αυτή ακριβώς την προσωπικότητα σε σχέση με το προσωπείο που εμφανίζεται στην καθημερινή ζωή αναγνωρίζουμε, διαμορφώνουμε και διαφοροποιούμε στην διαδικασία της ψυχοθεραπείας μέσω δράματος ("Προσωπικότητα και Προσωπείο" ονομάζεται και το πρώτο βιβλίο που αναφέρεται στη μέθοδο και που κυκλοφορεί την επόμενη εβδομάδα στην γλώσσα μας.)

Η λειτουργία της διαδικασίας όπως βιώνεται στην πράξη, η συμμετοχή σ' αυτήν του εαυτού ως όλον επιφέρει και τα ανάλογα θεραπευτικά αποτελέσματα.  Λειτουργεί το "παράδοξο" ή "απορία" του θεάτρου όπου την ίδια στιγμή ότι είναι fiction και πεποιημένο είναι και πραγματικό.  Τούτο αποτελεί μια "αποκαλυπτική" διαδικασία που δεν χρειάζεται ερμηνείες. 

Εκείνο που κάνει την θεραπεία δημιουργία είναι η αισθητικοποίηση των πραγμάτων - γεγονότων, η αισθητική απόσταση όπου ο θεραπευτής και θεραπευόμενος εμπλέκονται σ' ένα δημιουργικό παιχνίδι.  Η πολυσυλλεκτικότητα δε της μεθόδου προάγει ένα πλούσιο θεραπευτικό πολιτιστικό σύμπαν, όπου εμπλέκονται διαφορετικά πολιτιστικά στοιχεία, γλώσσες συμπεριφορές, τάσεις, στάσεις και επιθυμίες σ' ένα δημιουργικό ταξίδι.  Ένα ταξίδι ανάλογο με εκείνο που προτείνει το μεταμοντέρνο χωρίς ενδοιασμούς, συμβάσεις και ιστορικές καθηλώσεις.  Ένα ταξίδι στην μεγάλη παγκόσμια χώρα, με οδηγό τις αισθήσεις, το πνεύμα, το σώμα, ένα ταξίδι που σχέση έχει με τις ομοιότητές μας και που δύναται να εμπεριέξει τις όποιες ετερότητες.  Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης η γνώση της ταυτότητας μας, καθίσταται επιτακτική, όπως επίσης και να λειτουργούμε μέσα σε ομάδες. 

Η κοινωνική ανθρωπολογία γνωρίζει ιδιαίτερη ανάπτυξη και η εποχή μας ζητά να αναγνωρίσει τον εαυτό της στο "Άλλο".  Το "Άλλο"  βιώνεται σαν μια ολοκληρωτική βίαιη και παράδοξη κάθαρση του εαυτού.  Εκεί η μέθοδος Drama-therapy συναντά την ανθρωπολογία, την τρίτη πηγή της, μετά το θέατρο και την ψυχοθεραπεία.  Μας δίδεται η ευκαιρία για διερεύνηση και ανάδειξη των ιδιαίτερων εθνολογικών, ανθρωπολογικών αλλά και πολιτισμικών στοιχείων, υλικών που ανήκουν στο πλούσιο συλλογικό ασυνείδητό μας.  Η συγκεκριμένη θεραπεία συνδέει τον πολιτισμό και την σημειολογία της καθημερινής ζωής με την «εσωτερική σκηνή» και επιτρέπει την οριοθετημένη εκδραμάτιση σε καταστάσεις όπως π.χ. το πένθος, εκεί όπου η ζωή δεν το επιτρέπει. 

Πρέπει εδώ να διευκρινίσω ότι στον όρο πολιτισμικό περιλαμβάνονται οι δομές που στηρίζουν μια γόνιμη δημιουργική λειτουργία της κοινωνίας, ενώ με τον όρο πολιτιστικό, παραπέμπουμε στην προσπάθεια του ανθρώπου να μετασχηματίσει και να αναπτύξει όχι μόνο τα δώρα της φύσης αλλά και του πνεύματός του. 

Ολοκληρώνοντας θα τολμούσα να πω ότι η μέθοδος της ψυχοθεραπείας μέσω δράματος μας εισάγει σε έναν τρόπο θεώρησης του κόσμου, όπως έκανε παλιότερα η ψυχανάλυση, μια θεωρία Drama-therapy που έχει συγγένεια και συνάφεια με την θεωρία του μεταμοντέρνου λόγω των παρακάτω στοιχείων:

1.    Διασπορά του νοήματος

2.    Αισθητικοποίηση της πραγματικότητας

3.    Το πολιτιστικό ως δεύτερη φύση

4.    Παράδοξη και απορημένη λογική

5.    Πολυσυλλεκτικότητα

6.    Αξιοποίηση της ίδιας της διαδικασίας

Κλείνοντας θα έλεγα ότι η μέθοδος Drama-therapy αποτελεί τον χώρο πραγμάτωσης της θεωρίας του μεταμοντέρνου, ενώ την ίδια στιγμή προετοιμάζει τον άνθρωπο του μέλλοντος για το ξεπέρασμα της εν λόγω θεωρίας, αφού μέσα από την λήθη αναδημιουργεί την μνήμη.

Κρασανάκης Στέλιος

 Ψυχίατρος – Δραματοθεραπευτής-Σκηνοθέτης

Δραματοθεραπεία: Μια θεραπευτική εφαρμογή του θεάτρου

Dramatherapy είναι μια μορφή θεραπείας κυρίως ομαδικής όπου χρησιμοποιείται η τέχνη και ιδιαίτερα το Δράμα ως μέσον επικοινωνίας, προσωπικής ανάπτυξης και επίλυσης συγκρούσεων.

Αξιοποιεί την έννοια της μεταφοράς που η τέχνη φέρει και συνδέει την εσωτερική σκηνή με την εξωτερική με ένα πλούσιο σύστημα ρόλων.

Αν και σήμερα χρησιμοποιείται για θεραπευτικούς – δημιουργικούς σκοπούς, ξεκίνησε από τον χώρο της εκπαίδευσης, και για πρώτη φορά εμφανίζεται σαν όρος το 1956 σ’ ένα άρθρο του Peter Slade με τίτλο:΄΄Dramatherapy ,πώς να δημιουργήσετε προσωπικότητα ΄΄.

Εκείνο πράγματι που διαπιστώνουμε όσοι εργαζόμαστε μ’ αυτή τη μέθοδο, είναι ο εμπλουτισμός και η ανάπτυξη όχι μόνον της προσωπικότητας των συμμετεχόντων στις ομάδες, αλλά και εμάς των ίδιων μέσα από μια ποικιλία τεχνικών και έντονων πολιτισμικών στοιχείων. Διότι  Dramatherapy σημαίνει κυρίως πολιτισμική διαδικασία.

Μια τέτοια διαδικασία αποτελεί το πλέον κατάλληλο πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορούν να αναπτυχθούν οι νέες ιδέες περί εκπαίδευσης αλλά και βιωματικές ψυχοεκπαιδευτικές  δράσεις.

Ιδιαίτερα τεχνικές που αφορούν το Drama in education, μας δίδουν την δυνατότητα να φωτίσουμε την σχέση ανάμεσα στην τέχνη και την ζωή, ανάμεσα στον εκπαιδευτή και στον εκπαιδευόμενο.

Το εύρος των δυνατοτήτων μας εκτείνεται από τους αυτοσχεδιασμούς, στο οργανωμένο παιχνίδι και της παράστασης με ειδικά σχεδιασμένο υλικό. Έχει διαπιστωθεί ότι το Δράμα:

·        Ενισχύει την αυτό έκφραση

·        Προκαλεί την ευαισθησία των ανθρώπων μεταξύ τους

·        Προάγει την αυτογνωσία

·        Ενισχύει την συνεργασία και την σύμπραξη.

Η γλώσσα του Δράματος αποτελεί ένα μη- λεκτικό σημειολογικό σύστημα που περιλαμβάνει την χρήση:

·        Συμβόλων

·        Της γλώσσας του σώματος

·        Του χώρου

·        Της τελετουργίας

·        Των μύθων

Το Δράμα είναι πάνω απ’ όλα δράση, και το ον από την στιγμή που ανακαλύπτει το Δράμα (υπάρχει σχετικός μύθος) γίνεται ανθρώπινο ον.

Η ίδια δε η γέννηση αποτελεί το πρώτο Δράμα . ιδιαίτερη αξιοποίηση του δράματος γίνεται μέσα από

΄΄ Το θέατρο των καταπιεσμένων΄΄ του Augusto Boal.

Ο Boal είναι ένας Βραζιλιάνος σκηνοθέτης, συγγραφέας, και θεωρητικός που εργάζεται με ομάδες σε όλο τον κόσμο.

Έχει δημιουργήσει ένα είδος θεάτρου χρήσιμο κοινωνικά, ευχάριστο, με στόχο την αλλαγή των πραγμάτων.

Ένα είδος κοινωνικής θεραπείας όπου κινητοποιείται η σκέψη, χαλαρώνει το πνεύμα και αποκαλύπτεται μια άλλη άποψη της ανθρώπινης κατάστασης.

Τούτο επιτυγχάνεται μέσα από την δράση περισσότερο παρά με την ομιλία, μέσα από το να τίθενται ερωτήσεις, παρά να αναζητούνται λύσεις.

Ένα τέτοιο είδος θεάτρου αποτελεί πρόβα για την πραγματικότητα.

Η συγκεκριμένη μέθοδος χρησιμοποιεί τουλάχιστον τις ακόλουθες 3 τεχνικές:

1.     Tο θέατρο της εικόνας όπου παρουσιάζονται ζωντανά γλυπτά ή παγωμένες εικόνες συναισθημάτων, εμπειριών και πολιτισμικών στερεοτύπων. Κατόπιν η ομάδα τα ονομάζει και τα εξελίσσει κατανοώντας και αναλύοντας το νόημα, την καταγωγή τους και την αλληλεπίδραση τους. 
2.     Tο αόρατο θέατρο όπου το κοινό εμπλέκεται σε μια δράση χωρίς όμως να το γνωρίζει. Πρόκειται για τους Spect – actors, τους ενεργούς παρατηρητές. Συμβαίνει σε δημόσιους χώρους και οι συμμετέχοντες ίσως δεν μαθαίνουν ότι συμμετείχαν σε μια πεποιημένη δράση και όχι σε ένα συνηθισμένο καθημερινό συμβάν.Φυσικά η δράση την ίδια στιγμή που συμβαίνει, είναι ένα πραγματικό συμβάν.Όλοι οι συμμετέχοντες ηθοποιοί και κοινό, εμπλέκονται σε μια διαδικασία συλλογικής μάθησης μάλλον, παρά σ’ ένα διδακτικό μονόδρομο.
3.  Tο θέατρο της Αγοράς είναι ένα θεατρικό παιχνίδι στο οποίο ένα πρόβλημα παρουσιάζεται σαν μια ανοικτή σε διαφορετικές λύσεις φόρμα, όπου οι spect – actors προσκαλούνται να προτείνουν και να εκδραματίσουν λύσεις.

Παρουσιάζεται μια δράση που λειτουργεί σαν ΄΄μοντέλο΄΄ και στη συνέχεια διάφοροι εθελοντές προσέρχονται και παίζουν ρόλους και δίδουν διαφορετικές απόψεις και λύσεις δημιουργώντας μια νέα δυναμική.

Ολοκληρώνοντας μπορούμε να πούμε ότι το θέατρο είναι η τέχνη για να κοιτάξουμε τους εαυτούς μας, να καθρεπτιστούμε.

Το θέατρο δεν είναι μόνο μια φόρμα γνώσης, αλλά μπορεί να είναι και ένα μέσον αλλαγής της κοινωνίας.

Μπορεί να μας βοηθήσει να δημιουργήσουμε το μέλλον μας, παρά να περιμένουμε γι’ αυτό.

Το θέατρο αποτελεί την ουσιαστική εφαρμογή της δυναμικής των ομάδων.

Στέλιος Κρασανάκης

Ψυχίατρος-Δραματοθεραπευτής-Σκηνοθέτης